• Achterdek – pokład rufowy. Tylna część pokładu jachtu znajdująca się za kokpitem.
• Achterluk – otwór wejściowy prowadzący z pokładu lub kokpitu do tylnych pomieszczeń jachtu.
• Achterpik – komora pod pokładem rufowym wewnątrz jachtu.
• Achtersztag – jedna z lin podtrzymujących maszt, biegnąca od topu masztu do rufy jachtu.
• Aldis – ręczna mapa elektryczna z lusterkiem, służąca do wysyłania sygnałów na morzu.
• Alfabet Morse’a – kod komunikacyjny stworzony w 1836 roku przez amerykańskiego wynalazce Samuela Morse’a. Litery oraz cyfry reprezentowane są za pomocą rożnych kombinacji dwóch sygnałów: sygnału długiego przedstawianego w postaci kreski oraz sygnału krótkiego, czyli kropki, przy czym czas trwania sygnału długiego jest trzy razy dłuższy niż sygnału krótkiego. Przerwa miedzy sygnałami tej samej litery ma długość jednej kropki, miedzy literami tego samego wyrazu – trzech kropek, a miedzy sąsiednimi wyrazami – siedmiu kropek.
• Bajdewind – kurs jachtu względem wiatru.
• Bakista – schowek pod pokładem na różne rzeczy. Bakisty znajdują się np.: pod kojami.
• Bandera – oznaczenie przynależności jachtu do danego kraju.
• Baksztag – lina należąca do olinowania pół ruchomego.
• Balast – umieszczony pod dnem łodzi ciężar, który zapobiega wywracaniu się łodzi.
• Banta – wzmocnienie części żagla, najczęściej rogu żagla.
• Bezan – Jeden z żagli, mocowany na ostatnim (na jachtach dwu i wielomasztowych) maszcie.
• Bom – cześć osprzętu jachtu należąca do drzewc, do którego mocowany jest dolny lik żagla.
• Bosman – przełożony załogi.
• Bryt – pas materiału, z którego uszyte są żagle.
• Bukszpryt – część osprzętu jachtu należąca do drzewc. Bukszpryt umieszczony jest na dziobie, wzdłuż osi symetrii jachtu, wystając poza kadłub.
• Bulaj – okrągłe wycięcie w burcie lodzi, służące jako okno.
• Burta – boczna część kadłuba jachtu.
• Cuma – lina służąca do mocowania jachtu do nadbrzeża. Rozróżniamy cumy dziobowe i rufowe.
• Człowiek – potoczna nazwa manewru podejścia do człowieka.
• Dejwud – trójkątne wzmocnienie szkieletu łodzi.
• Dennik – trójkątne wzmocnienie szkieletu łodzi znajdujące się na dnie łodzi.
• Dirka – lina należąca do olinowania ruchomego, stosowana przy ożaglowaniu gaflowym.
• Dziadek – fala, która zalewa pokład podczas wchodzenia jachtu ostro na fale.
• Dziobnica – ukośna belka w kadłubie jachtu na dziobie, będąca przedłużeniem stępki.
• Fok – jeden z żagli, mocowany przeważnie na sztagu, znajdujący się na dziobie jachtu.
• Fał – Lina służąca do wciągania rożnych ruchomych części osprzętu łodzi np: żagli, miecza, steru.
• Fordek – pokład dziobowy.
• Forpik – komora pod pokładem dziobowym wewnątrz jachtu.
• Forsztag – jedna z lin podtrzymujących maszt, biegnąca od topu masztu do dziobu.
• Gafel – część osprzętu jachtu należąca do drzewc.
• Grot – główny żagiel na jachcie.
• Kabestan – kołowrót, który obraca się tylko w jedna stronę.
• Kambuz – jachtowa kuchnia.
• Kąt martwy – strefa w której jacht nie możne płynąc pod żaglami. Kąt martwy jest rożny dla każdego jachtu. Gdy wiatr wieje prosto od dziobu jachtu to kąt martwy rozciąga się po kilkanaście stopni w lewo i w prawo od jachtu.
• Kausza – metalowe okucie o kroplowym kształcie wplatane w końce lin stalowych i miękkich.
• Kil – stępka.
• Kingston – jachtowa ubikacja.
• Kipa – wykonane z drewna, metalu bądź tworzywa sztucznego oczko mocowane na pokładzie, burcie lub nadbudówce jachtu służące do przeprowadzania przez nie szotów żagli przednich.
• Knaga – wykonana z drewna, metalu bądź tworzywa sztucznego część osprzętu jachtu, służąca do mocowania fałów, szotów i innych lin. Knagi mocowane są do masztu, pokładu, czy innej nieruchomej części jachtu, gdzie jest to potrzebne. Knaga klasyczna ma kształt rogów, na których, w ósemkę, okłada i mocuje się line.
• Knaga szczękowa – dwa ząbkowane mimośrody z umieszczonymi wewnątrz mimośrodów sprężynami zapewniającymi wzajemny ich docisk. Kiedy line ciągnie się poprzez mimośrody te otwierają się . Kiedy lina jest wybrana mimośrody zaciskają się i trzymają line. W celu poluzowania liny wystarczy szarpnąć ja lekko do góry.
• Kogucik – jeden z typów zakończeń masztu w postaci metalowego okucia zakładanego na top masztu, na którym zamocowane są bloki do fałów żagli.
• Kokpit – otwór w pokładzie, w którym przebywa załoga.
• Kompas – urządzenie nawigacyjne służące do określania kursu jachtu względem magnetycznego bieguna Ziemi.
• Kubryk – na większych jachtach pomieszczenie mieszkalne dla załogi.
• Kurs – kierunek w jakim porusza się jacht.
• Miecz – płyta drewniana lub metalowa umieszczona w najczęściej w skrzyni mieczowej wystająca z jachtu pionowo w dol (do wody) służąca do zachowania stateczności jachtu. Najczęściej stosowany jest jeden miecz, przy dwóch są one umieszczane w dwóch równoległych skrzyniach mieczowych lub umieszczane po obu burtach jachtu.
• Nadstępka – dodatkowa belka umieszczana nad stępką.
• Rumpel – drążek drewniany lub metalowy, w położeniu neutralnym biegnący wzdłuż osi podłużnej jachtu, będący częścią urządzenia sterowego, służący do zmiany położenia steru, a więc i do zmiany kierunku ruchu łodzi.
• Saling – pozioma rozpórka umocowana do masztu na pewnej wysokości, przeciwdziałająca wyginaniu się masztu pod wpływem naprężeń.
• Stępka – cześć szkieletu łodzi, znajdująca się na samym dole jachtu, do której mocowane są wszystkie inne główne części kadłuba („kręgosłup” jachtu).
• Szekla – kawałek płaskownika lub pręta metalowego, spłaszczonego na końcach, wygiętego w kształcie litery U. Końce pręta są przewiercone, a jeden otwór jest nagwintowany. Przez otwory przechodzi metalowa przetyczka wkręcana w nagwintowany otwór. Szekla służy do łączenia ze sobą rożnych części na jachcie.
• Szot – lina należąca do olinowania ruchomego, służąca do wybierania lub luzowania żagla.
• Szpring – lina cumownicza działająca od dziobu w kierunku rufy jachtu (szpring dziobowy) lub od rufy w kierunku dziobu (szpring rufowy).
• Sztag – lina należąca do olinowania stałego podtrzymująca maszt, działająca wzdłuż osi symetrii jachtu. Sztag to także potoczna nazwa manewru zwrot przez sztag.
• Sztagownik – metalowe okucie znajdujące się na pokładzie, do którego mocowane są sztagi.
• Ster – urządzenie służące do zmiany kierunku ruchu łodzi, umieszczone za rufą, w osi symetrii.